Το γραφικό χωριό της Σκήτης βρίσκεται κρυμμένο στη νότια πλευρά του Κισσάβου, και ανήκει στο Δήμο Αγιάς και τη περιφερειακή ενότητα Λάρισας.
Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 345μ. και απέχει 45 χλμ. από τη Λάρισα και μόλις 6 χλμ. από τις παραλίες του Αιγαίου Πελάγους στον Αγιόκαμπο, τη Βελίκα και την υπόλοιπη ακτογραμμή του νομού Λάρισας.
Είναι ένα χωριό με πολλά χρόνια ιστορία και κατά καιρούς έχει υποστεί αρκετές καταστροφές, με πιο πρόσφατες αυτές στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η πανοραμική θέα στο Αιγαίο, στο Μαυροβούνι και τα βασιλικά κτήματα του Πολυδενδρίου, συνδυάζεται αρμονικά με την ηρεμία του χωριού αφού το όνομά του προέρχεται από την επιλογή Βυζαντινών καλόγερων που διάλεξαν τη Σκήτη ως τόπο συνομιλίας με τον Θεό.
Στα βορειοδυτικά, μπορείτε να συναντήσετε και ότι έχει διασωθεί από το παλιό κάστρο, το οποίο χρονολογείται από την Βυζαντινή εποχή και πιθανολογείται ότι εκεί ήταν η πόλη Κενταυρούπολη.
Επίσης, στο 1km, μόλις, βορειοδυτικά θα συναντήσετε και την εκκλησία-μονή των Αγ. Αναργύρων. Οι τοιχογραφίες της χρονολογούνται μεταξύ 12ου και 16ου αιώνα.
“Στον Ξενώνα Ηώς, ο Ξένιος Ζευς ο θεός της φιλοξενίας είναι εκεί μ’ ένα γλυκό χαμόγελο.”
Ο τρισδιάστατος χάρτης της περιοχής βρίσκεται στον ξενώνα μας και αποτελεί χειροποίητο δημιούργημα του κου Χ. Τζίκα.
Έγραψαν για εμάς
«Τόπος θρύλων και παραμυθιών, μύθων και πραγματικότητας που σφραγίζεται από την ομορφιά του τοπίου.Μοναδικός εξουσιαστής αυτού του πίνακα, «η Φύση». Εκεί η παλέτα των χρωμάτων αλλάζει σύμφωνα με τις αλλαγές των εποχών σε άπειρους χρωματικούς συνδυασμούς. Το πράσινο του δάσους δένει αρμονικά με το βαθύ μπλε της θάλασσας. Το πορφυρό χρώμα της ανατολής του ήλιου γίνεται βιολετί στην ανεπανάληπτη δύση του
Η διαμονή στην Σκήτη μοιάζει περισσότερο με συμβόλαιο απουσίας από τη ζωή της πόλης, χαρίζοντας κώδικες ομορφιάς που αποθηκεύονται στην θυρίδα της μνήμης γεμίζοντας το άλμπουμ του μυαλού με στιγμές μοναδικές.
Η γέφυρα του χρόνου οδηγεί και ενώνει το σήμερα με το χτες. Το πλοίο του Φιλοκτήτη που φεύγει για τον Τρωικό πόλεμο μετασχηματίζεται στη φιγούρα του Βυζαντινού καλόγερου που διαλέγει τη Σκήτη, απ όπου βγαίνει και το όνομα του χωριού, σε τόπο συνομιλίας με τον Θεό.
Η μέρα και η νύχτα με τον έναστρο ουρανό μακριά από την φωτορύπανση των πόλεων εισβάλει μέσα μας σχηματίζοντας τηνεικόνα ενός κόσμου ακόμα αρχέγονου, μια φωτογραφία του Παραδείσου που ακόμα υπάρχει, αντιστέκεται και περιμένει να μας υποδεχτεί.Στον Ξενώνα Ηώς, ο Ξένιος Ζευς ο θεός της φιλοξενίας είναι εκεί μ’ ένα γλυκό χαμόγελο.»
Β. Κολώνας συγγραφέας, σκηνοθέτης.